سامانه انتقادات و پیشنهادات با پنل پیامک

مشاور ولیعهد ابوظبی از طریق توئیتر، از نیت شوم شیوخ امارات درباره ضمیمه کردن بخشی از خاک یمن به امارات پرده برداشت. عبدالخالق عبدالله، مشاور محمد بن زاید در صفحه شخصی خود در توئیتر نوشت: «با بعضی از ساکنان جزیره سقطری صحبت کردم، آنها آرزو دارند این جزیره هشتمین شیخ‌نشین امارات باشد».
مجمع‌الجزایر سقطری در دهانه خلیج عدن قرار دارد و قبلاً جزء استان عدن بود ولی در سال 1383 به استان حضرموت ملحق شد و رسماً بخشی از کشور یمن است. این مجمع‌الجزایر که از چهار جزیره تشکیل شده، 3796 کیلومترمربع وسعت و حدود 50 هزار نفر جمعیت دارد. سقطری از این جهت که در نزدیکی مسیرهای کشتیرانی بین‌المللی قرار دارد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
امارات در جنگ 7 ساله‌ای که با مشارکت عربستان به مردم یمن تحمیل کرده، مناطق وسیعی از استان لحج، جنوب استان ضالع، غرب استان شبوه، جنوب استان حضرموت، جنوب استان ابین و استان عدن را تحت اشغال خود درآورده است. شیوخ امارات از چند سال قبل به صورت پنهانی پای رژیم صهیونیستی را به سقطری باز کردند. آنها بعد از عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها از طریق انعقاد قرارداد، درهای سقطری را علناً به روی نظامیان رژیم صهیونیستی گشودند. رژیم صهیونیستی توانسته با موافقت امارات یک مرکز جاسوسی و اطلاعاتی در فرودگاه سقطری که در اشغال امارات است تاسیس کند.
رسانه‌های یمنی ازجمله پایگاه خبری «المسا» اواخر هفته گذشته از ورود یک مسئول اماراتی به سقطری بدون ویزا و به صورت مداخله‌جویانه خبر داده و به این اقدام اعتراض کردند. براساس اطلاعاتی که رسانه‌های یمنی می‌دهند، برخلاف ادعای مشاور ولیعهد ابوظبی، مردم سقطری با اشغال این جزیره توسط امارات بشدت مخالفند و باز شدن پای صهیونیست‌ها به سقطری را خیانت بزرگ شیوخ امارات به ملت یمن می‌دانند.
نکته بسیار قابل تامل اینست که در حالی که سازمان‌های بین‌المللی ازجمله سازمان ملل از وجود قحطی در یمن خبر می‌دهند و تاکید می‌کنند که وضعیت اسفبار بهداشتی در این کشور جان میلیون‌ها انسان را در معرض خطر قرار داده، شیوخ امارات هوس کرده‌اند بخش‌هائی از خاک یمن را ملک خود تلقی کنند و تعداد شیخ‌نشین‌های امارات را به 8 برسانند! علاوه بر این، آنها نوکری خود برای صهیونیست‌ها را به مناطقی از یمن و خلیج عدن گسترش داده و راه را برای تسلط اطلاعاتی، امنیتی و جاسوسی رژیم صهیونیستی در این مناطق باز کرده‌اند. این خیانت بزرگ شیوخ امارات در کنار جنایاتی که آنها در 7 سال جنگ علیه مردم یمن مرتکب شده‌اند، گناهی نابخشودنی است. ملت‌های مسلمان، جنایت‌ها و خیانت‌های آل‌سعود و آل‌نهیان علیه مردم یمن را در کارنامه آنها ثبت می‌کنند و گرفتن انتقام از آنها را حق خود می‌دانند.
هوس زیاده‌خواهانه‌ای که شیوخ امارات برای الحاق سقطری به خاک خود در سر دارند، اکنون به جرائمی از قبیل عادی‌سازی رابطه با رژیم صهیونیستی، باز کردن پای این رژیم به منطقه خلیج فارس و جنایت 7 ساله در یمن اضافه شده است. این جرائم، علاوه بر اینکه از نظر ملت‌های مسلمان پنهان نیستند، مردم امارات را نیز بیش از گذشته با ماهیت وابسته شیوخ آل‌نهیان آشنا می‌کنند. آنها نه‌تنها توطئه شوم تجزیه یمن و الحاق سقطری به خاک امارات را نمی‌توانند محقق کنند، بلکه خود باید در انتظار سرنوشت محتومی که دست انتقام ملت یمن و مردم امارات برایشان رقم خواهد زد باشند و بدانند که هوس لقمه‌ای بزرگ‌تر از دهان خود کرده‌اند.

خط خدماتی رایگان بدون نیاز به سفته در پیام رسون

باید توجه داشت که برداشت ایرانیان از توان روسیه در سال‌های اخیر درست نبوده است. روسیه در یک چالش گرفتار شده است و وضعیتش دائم بدتر می‌‌شود. بجز فصل پایانی جنگ جهانی دوم که روسیه با کمک‌های گسترده غرب موفق شد آلمان بی‌رمق را عقب براند، روسیه در ۱۲۰ سال اخیر در جنگ‌ها ضعیف عمل کرده است. تاریخ جنگ‌‌های روسیه از ابتدای قرن بیستم اصلا افتخارآمیز نیست. شکست مفتضح در برابر ژاپن، شکست‌های پیاپی در برابر آلمان در جنگ جهانی اول و افتضاح جنگ ارتش سرخ استالین در برابر فنلاند، جنگی که همه آن را فراموش کرده‌اند. روسیه نتوانست در اوکراین به پیروزی رعدآسا دست یابد و مشخصا فکر نمی‌‌کرد چنین واکنش گسترده‌ای از سوی اروپا ببیند. افکار عمومی و جبهه سیاسی دولت‌‌ها به شدت علیه روسیه است. روسیه در بدترین دوگانه قرار گرفت. یا باید پا پس کشد و همین‌ جا متوقف شود که در این صورت هیمنه‌‌اش فرومی‌ریزد و دستاورد ناچیزی خواهد داشت و اوکراین هم احساس پیروزی می‌‌کند یا باید حمام خون به راه اندازد و با ویران کردن کی‌یف بر بخش شرقی اوکراین پیروز شود که این پیروزی نیز فاجعه‌ای در تاریخ روسیه خواهد بود و کم از بدترین یک شکست نخواهد داشت و اصلا بعید است بتواند کل اوکراین را بگیرد. خطر شکاف در جامعه روسیه جدی است و جبهه ضدروسی اروپا هر روز راغب‌تر می‌‌شود روسیه را سر جایش بنشاند. اوضاع روسیه خوب نیست و بدتر اینکه روسیه تنهاست.

در چنین شرایطی روسیه روز ‌به‌ روز بیشتر تمایل می‌یابد جبهه جدیدی علیه غرب باز کند تا فشار را از روی خود کم کند. چین هوشیارتر از آن است که در چنین تله‌‌ای بیفتد. چین می‌داند کامیابی‌اش در تجارت است و محال است آن را فدای مناقشه تایوان کند هر چند در زبان ‌بازی و رتوریک چیز دیگری نشان دهد. در این ‌جا خوش‌ترین گزینه برای روسیه ایران است، به ویژه وقتی مدت‌‌هاست سطح تنش در خاورمیانه بالاست و بعید نیست نزاعی دربگیرد. هر گونه درگیری در خاورمیانه باعث پرواز قیمت نفت می‌شود و این همان چیزی است که فشار را بر غرب افزایش می‌‌دهد و لبخندی بر لبان روسیه می‌‌نشاند. خلیج ‌فارس از چرخه تامین انرژی خارج می‌‌شود و انرژی در جهان به مخاطره می‌افتد و اوضاع غرب سخت‌تر می‌‌شود. در چنین شرایطی، اسرائیلی هم هست که آماده است به بهانه‌ای به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله کند چنانکه در ابتدای جنگ ایران و عراق به تاسیسات اُسیراک در عراق حمله کرد. اگر اسرائیل بخواهد چنین کند، بعید نیست روسیه به او چراغ سبز نشان دهد. حتی اگر برجام به سرانجام برسد، بعید نیست روسیه بکوشد ایران را در خاورمیانه درگیر جنگ کند. طبعا بدون برجام، بهانه‌ها برای درگیری به مراتب بیشتر خواهد بود. اگر قرار بوده باشد روزی روزگاری ایرانیان هوشیارتر از همیشه باشند، قطعا امروز همان روز مباداست. پس از احیای برجام نیز این خطر بیخ گوش ایران می‌ماند و به درایت فراوانی نیاز است. از همه مقامات سیاسی و نظامی کشور عاجزانه باید خواهش کرد، بیش از همیشه هوشیار باشند. سرنوشت ایران و ایرانیان در گرو هوشمندی آن‌هاست.

پیشروی کند نیروهای نظامی روسیه در خاک اوکراین و ناتوانی مسکو در کسب یک پیروزی سریع و قاطعانه، نگرانی‌ها در خصوص احتمال استفاده ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه از روش‌هایی به مراتب خشونت‌بارتر را افزایش داده است و نشانه‌ها از عملی شدن این تغییر روش می‌گویند.روز سه‌شنبه، اول مارس، در پنجمین روز تجاوز نظامی روسیه به اوکراین و در حالی که روس‌ها هنوز نتوانسته بودند به اهداف اصلی مدنظر خود در میدان نبرد دست پیدا کنند، نشانه‌های تغییر تاکتیک روسیه بیش از پیش نمایان شد. اهداف غیرنظامی بیشتر از روزهای اولیه نبرد هدف گرفته می‌شد، بمباران شهرها و حجم نیروهای عملیاتی به‌طور چشمگیری افزایش پیدا کرد و استفاده از تسلیحات سنگین و مرگبارتر جایگزین بمباران محدود اولیه شد. مارک گالئوتی، تحلیلگر امور نظامی بریتانیایی در خصوص تاکتیک هجومی جدید نیروهای روسیه به «مسکو تایمز» روزنامه منتقد دولت روسیه گفته است: «روس‌ها در حال کنار گذاشتن شیوه اولیه هستند و جنگیدن را به روشی پی می‌گیرند که از ابتدا برای آن آموزش دیده بودند؛ آنها ابتدا هر منطقه‌ای را به شدیدترین وجه بمباران می‌کنند، سپس نیروهای‌شان را همزمان با بمباران شدید برای محاصره می‌فرستند و در انتها وارد شهر می‌شوند.» به گفته او، «اصلی‌ترین نشانه این تغییر روش، استفاده بسیار بسیار گسترده‌تر از شیوه بمباران و موشک‌باران و سایر ابزارهای ضربه زدن از راه دور است که در دو روز اخیر دیده می‌شود.» گالئوتی معتقد است یک باور اشتباه و همه‌گیر در برنامه‌ریزی اولیه فرماندهان نظامی روس وجود داشت که در اوکراین دولتی «نامشروع و غیرمردمی» بر سر کار است که در نتیجه آن به محض ورود روس‌ها به خاک این کشور دولت فرو می‌پاشد و مقاومت جدی و قابل توجهی پیش روی نیروهای روس وجود نخواهد داشت.همزمان با این تغییر تاکتیک، اعتراضات ضد جنگ در روسیه نیز ادامه دارد. الکسی ناوالنی، منتقد زندانی کرملین، از روس‌ها خواسته است تا تظاهرات روزانه علیه عملیات نظامی مسکو در اوکراین برگزار کنند. وی از مردم خواسته است که هر روز ساعت ۱۹ و آخر هفته‌ها ساعت ۱۴ به بیرون بروند و علیه جنگ اعتراض کنند. جنبش ناوالنی پیش از این در اعتراض به تهاجم روسیه به همسایه خود، خواستار یک کارزار نافرمانی مدنی شده بود. ناوالنی، برجسته‌ترین مخالف ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهوری روسیه سال گذشته پس از بازگشت از آلمان به روسیه به زندان افتاد.نتایج تغییر تاکتیک روس‌ها به مرور پدیدار شد. پیشروی آنها در بعدازظهر روز سه‌شنبه و روز چهارشنبه به صورت محسوسی نسبت به روزهای قبل بیشتر بود و آنها علاوه بر تکمیل محاصره چند شهر مهم، مدعی شدند که شهرهای مهمی از جمله خرسون را در اختیار گرفته‌اند. در شمال شرق، حلقه محاصره شهرهای خارکیف و چرنی‌یف تنگ‌تر شد و در شمال حملات علیه پایتخت اوکراین بیشتر شده است. در ادامه به تفکیک بررسی وضعیت نبرد در این مناطق می‌پردازیم. 
جبهه جنوب اوکراین؛ جبهه موفقیت روس‌ها
بیشترین موفقیت برای ارتش روسیه در جبهه جنوب به دست آمده است. این بخش از نیروهای روسی که از شبه جزیره کریمه وارد خاک اوکراین شده‌اند و در جبهه‌ای به طول 400 مایل از بندر اودسا تا شهر ماریوپول در حال جنگ هستند، روز گذشته اعلام کردند، توانسته‌اند کنترل شهر مهم خِرسون را در اختیار بگیرند. مقام‌های اوکراینی این ادعای روسیه را رد می‌کنند. آنها می‌گویند با اینکه شهر خرسون با جمعیت بیش از 300 هزار نفر کاملا محاصره شده و تلفات زیادی به نظامیان و غیرنظامیان شهر وارد آمده، اداره شهر هنوز دست اوکراینی‌هاست. گنادی لاگوتا از مقام‌های ارشد شهر خرسون در کانال تلگرامی خود نوشته است: «وضعیت شهر اصلا خوب نیست، غذا و داروی مردم رو به پایان است، تعداد زخمی‌ها زیاد شده و امکانات لازم جهت رسیدگی به آنها وجود ندارد.»اگر خرسون تصرف شود، اولین شهر بزرگ اوکراین خواهد بود که به‌طور کامل به دست نیروهای روسیه می‌افتد. حملات علیه شهر اودسا به ‌شدت ادامه دارد، ملیتوپول همچنان بمباران می‌شود و ماریوپول که از روز سه‌شنبه دسترسی‌اش به برق قطع شده، تحت محاصره نیروهای روس در حال مقاومت در برابر تلاش مهاجمان به منظور ورود به شهر است.مارک هرتلینگ، ژنرال امریکایی بازنشسته و فرمانده پیشین نیروهای امریکایی در اروپا درباره پیشروی روس‌ها در جبهه جنوب به سی‌ان‌ان می‌گوید: «روش آنها از روز سه‌شنبه تغییر کرده و بیم وارد آمدن خسارت‌های شدید انسانی وجود دارد اما به‌رغم پیشروی‌های گسترده نیروهای روس در مناطق جنوبی باید به یک نکته اشاره کرد. آنها با چند شهر چند صدهزار نفری و تعدادی شهر و روستای کوچک‌تر مواجه هستند. در جنوب نیروهای آنها از اودسا تا ماریوپول گسترده شده‌اند. حتی اگر تمامی 190 هزار نظامی روس نیز در جبهه جنوب حضور داشتند، این تعداد نیرو برای کنترل شهرهای بزرگ کافی نبود و این یعنی آنها حتی در صورت پیشروی، در ادامه با مشکلات بزرگی مواجه خواهند شد.» به گفته او، طولانی شدن خطوط تدارکاتی روس‌ها یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های طرح نظامی روسیه است و انتشار اخبار و ویدیوهایی مبنی بر دزدی سربازان از مغازه‌ها و خاموش شدن وسایل نقلیه نشان می‌دهد روس‌ها در حوزه لجستیکی با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند.مقامات اوکراین روز چهارشنبه اعلام کردند که بندر ماریوپول در جنوب شرقی این کشور زیر آتش سنگین نظامیان روس قرار دارد. بنا به همین گزارش امکان تخلیه مجروحان از ماریوپول به دلیل گلوله‌باران ممتد شهر وجود ندارد.شهردار ماریوپول در گفت‌وگو با تلویزیون اوکراین گفت: «ما می‌جنگیم و از دفاع از سرزمین مادری‌مان دست نمی‌کشیم.»
جبهه شمال شرق اوکراین؛ محاصره و بمباران
بر اساس گزارش مقام‌های اوکراینی، در شمال شرق توجه اصلی روس‌ها به تنگ‌تر کردن حلقه محاصره دو شهر خارکیف و چرنی‌یف معطوف است. آنها توانسته‌اند با شکستن خطوط اولیه دفاعی نیروهای اوکراین در خارکیف پیشروی کنند و در حال حاضر با بمباران شدید مناطق مختلف شهر از جمله ساختمان‌های دولتی و ساختمان‌های مسکونی، ارتش اوکراین را به تسلیم وادارند. روز گذشته یک انفجار بزرگ در مرکز شهر خارکیف، دومین شهر بزرگ اوکراین، یک ساختمان اداری را ویران کرد و حداقل هفت نفر را کشت. شهردار این شهر به یک ایستگاه تلویزیونی محلی گفته است که حمله دیگری در یک محله مسکونی در خارکیف یک بیمارستان را ویران کرده و چندین کشته و زخمی برجای گذاشت. در چرنی‌یف نیز هرچند بخشی از نیروهای محاصره‌کننده از نیروهای اصلی روسیه در این محور جدا شده‌اند تا به مهاجمان کی‌یف بپیوندند، اما بخشی از نیروهای کمکی اعزام شده از شهر بولوگراد روسیه به چرنی‌یف رسیده‌اند تا فشارها برای تسخیر کامل شهر افزایش پیدا کند.
جبهه شمال؛ ماموریت مبهم مهاجمان کی‌یف
اصلی‌ترین هدف نظامی روسیه در حمله به اوکراین را می‌توان تسخیر پایتخت دانست. روز سه‌شنبه کمپانی مکسار با استناد به تصاویر ماهواره‌ای گزارش داد که کاروانی 64 کیلومتری از خودروها و تجهیزات زرهی از جاده‌ای در شمال کی‌یف به سوی پایتخت اوکراین در حرکت است. کارشناسان هنوز در خصوص اهداف اصلی این کارزار نظامی تردید دارند اما متفق‌القولند که رسیدن این کاروان به پایتخت اوکراین خطر بزرگی برای مدافعان کی‌یف محسوب می‌شود.متیو بولیگ، کارشناس نظامی اندیشکده چتم هاوس در این خصوص به روزنامه نیویورک‌تایمز گفته است: «اینها نشانه‌هایی از گذار روسیه به فازی جدید در تهاجم نظامی به اوکراین است. در این فاز، شیوه‌های جنگی بسیار خشن، بدون تدبیر و ملاحظه‌کاری به کار گرفته خواهد شد تا طرف اوکراینی مجبور به تسلیم شهر شود.محدودیت‌های نظامی اوکراین در هدف قرار دادن این کاروان نظامی نیز مورد توجه قرار گرفته است. اوکراینی‌ها ترجیح داده‌اند تمرکز خود را به دفاع از مناطق پیرامونی کی‌یف و خود شهر معطوف کنند و تاکنون تلاشی برای هدف قرار دادن این کاروان بزرگ انجام نداده‌اند. خطر اضافه شدن نیروهای بلاروس به روس‌ها در این جبهه جدی است. وزارت دفاع اوکراین می‌گوید شواهدی در اختیار دارد که نشان می‌دهد بلاروس، متحد روسیه در حال آماده شدن برای اعزام نیرو به اوکراین است. در بیانیه این وزارتخانه که بامداد چهارشنبه در فیس‌بوک منتشر شد، آمده است که نیروهای بلاروس در نزدیکی مرز شمالی اوکراین متمرکز شده‌اند و برای نبرد آماده‌اند. این بیانیه اضافه می‌کند که طی ۲۴ ساعت گذشته، طبق یافته‌های اطلاعاتی، فعالیت هواپیماها به‌طور قابل توجهی زیاد شده است.
سرنوشت مبهم دور دوم گفت‌وگوها
برخی منابع در روسیه خبر داده‌اند که احتمالا دور دوم گفت‌وگوهای روسیه و اوکراین ادامه دارد و ممکن است هیات‌های اوکراین و روسیه بار دیگر با یکدیگر ملاقات کنند. اسپوتنیک گزارش داد، دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین روز چهارشنبه گفته است که «واقعا جو خاصی از اطلاعات متناقض وجود دارد. اما من به شما خواهم گفت امروز بعدازظهر احتمالا عصر، هیات ما در محل، منتظر مذاکره‌کنندگان اوکراینی خواهد بود.» در مقابل میخاییلو پودولیاک، مشاور رییس‌جمهوری اوکراین به خبرگزاری رویترز گفته است که مذاکرات بیشتر با روسیه در حال بررسی است و به یک «برنامه اساسی» نیاز است. پودولیاک در پاسخ به سوالی درباره تاریخ برگزاری دور دوم مذاکرات از زمان حمله روسیه گفت: «در حال حاضر این موضوع مورد بحث است و نیاز به دستور کار اساسی داریم.» تا زمان انتشار این گزارش هنوز دیداری میان هیات‌ها برگزار نشده است.

پنل پیامک پیام رسون ویژه آنلاین شاپ ها

باشگاه مشتریان رایگان

هشتم نوامبر 2011 روزی مهم در تاریخ روسیه است، روزی که خط لوله‌ نورد استریم به طول 1.222 کیلومتر معادل 759 مایل افتتاح شد. خط لوله‌ای که از منطقه ویبورگ در روسیه آغاز و پس از گذر از دریای بالتیک به شهر گرایفسؤالد آلمان منتهی و سالانه 55 میلیارد مترمکعب گاز را به مهم‌ترین کشور صنعتی اتحادیه اروپا، آلمان، رساند، خط لوله‌ای که روسیه را از ترانزیت گاز از اوکراین بی‌نیاز کرد. این خط لوله در نوع خود از عجایب تکنولوژی قرن 21 است و زمانی آقای گرهارد شرودر، صدراعظم اسبق آلمان، مدیر اجرائی آن بود. گاز برخلاف نفت در انحصار چند کشور است؛ آمریکا، روسیه، ایران، قطر و کشورهای تازه استقلال‌یافته از شوروی سابق دارای ذخایر گاز هستند؛ اما کشوری مانند آلمان که به منبع انرژی ثابتی نیاز دارد، نمی‌تواند به گاز این کشورها نظر دائمی داشته باشد. وقتی آلمان به منبع ثابت و دائمی گاز نورد استریم دست یافت و زمانی‌ که اوکراین ارزش ژئوپلیتیک خود را در رساندن گاز روسیه به اروپا از دست داد، نطفه اختلافات امروز اوکراین و روسیه بسته شد. خطوط لوله‌ای که در زمان اتحاد جماهیر شوروی گاز روسیه را به اروپا انتقال می‌داد، از بخشی از خاک شوروی که بعد از فروپاشی و استقلال جمهوری‌های شوروی سابق کشور مستقل اوکراین را تشکیل داد، از این به بعد روسیه نیازمند اوکراین شد که هزینه ترانزیت گاز از خاک خود را هر چند وقت اضافه می‌کرد، اضافه‌ای که به مذاق روسیه خوش نمی‌آمد. در جابه‌جایی‌های جمعیتی که در دوره کمونیست‌ها به جهت تغییر ترکیب جمعیت محلی به اکثریت روسی صورت گرفت، وقتی خروشچف به قدرت رسید، چون اهل اوکراین بود، در سال 1956 شبه‌جزیره کریمه را به جمهوری اوکراین ملحق کرد؛ در‌حالی‌که کریمه و وقایع آن در قرن 18 و 19 جزء بخش‌هایی از تاریخ ملی روسیه است و جنگ‌های کریمه جایگاه ویژه‌ای در تاریخ روسیه دارد و زمانی که پوتین بعد از همه‌پرسی در شبه‌جزیره کریمه و تمایل ساکنان این منطقه به پیوستن به روسیه، کریمه را به روسیه ملحق کرد، با وجود اعتراض غرب، واکنش داخلی چه در روسیه و چه در اوکراین پذیرش واقعیت پیوستن کریمه به روسیه بود. استان‌های هم‌جوار دیگری هم در اوکراین هستند که ترکیب جمعیتی آنها این انگیزه را برای روسیه و شخص پوتین به وجود آورده است که همانند کریمه، راه پیوستن این مناطق به روسیه را هموار کنند.

1- دونتسک: از استان‌های شرقی کشور اوکراین است، با مرکزیت شهر دونتسک با جمعیتی حدود پنج میلیون نفر که اتفاقا پرجمعیت‌ترین استان اوکراین است، با مسافتی بالغ بر 27 هزار کیلومتر مربع نزدیک به پنج درصد کل خاک اوکراین، این استان در دوره استالین به سال 1938 منطقه‌ای خود‌مختار اعلام و استالینو نام گرفت. زبان 75 درصد از مردم دونتسک روسی است و 25 درصد هم اوکراینی صحبت می‌کنند. موج جدایی‌خواهی شبه‌جزیره کریمه و الحاق آن به روسیه بر مردم دونتسک اثر گذاشت و در 11 ماه می‌سال 2014 اهالی این استان در یک همه‌پرسی به منظور کسب استقلال از اوکراین شرکت کردند و بیش از 89 درصد از رأی‌دهندگان به خود‌مختاری استان دونتسک رأی دادند.
2- خارکف: استان خارکف سومین استان پرجمعیت اوکراین است و مرکز آن شهر خارکف است. مساحت خارکف هم مانند دونتسک کمی بیش از پنج درصد از خاک اوکراین است. استانی صنعتی که بزرگ‌ترین مرکز اقتصادی و علمی شوروی سابق در شرق روسیه بود و هم‌اکنون نیز مهم‌ترین شهر صنعتی اوکراین است که تا سال 1934 پایتخت اوکراین بود و از این سال مرکز اوکراین به شهر کی‌یف منتقل شد. هم‌زمان با همه‌پرسی استان دونتسک در این منطقه هم مردم دست به همه‌پرسی زدند. همه‌پرسی خارکف برخلاف کریمه با تشنج روبه‌رو بود. به هر صورت جدایی‌طلبان همه‌پرسی را پیش بردند.
3- لوهانسک: هم‌زمان با همه‌پرسی دونتسک در منطقه لوهانسک نیز مردم پای صندوق‌های رأی رفتند و به خودمختاری رأی دادند. رأی مثبتی که در سه منطقه از ایالت‌های هم‌مرز اوکراین با روسیه داده شد، تنها مورد تأیید روسیه قرار گرفت. مساحت لوهانسک هم مانند دونتسک حدود 27 هزار کیلومتر مربع است با جمعیتی حدود 2.5 میلیون نفر. اعضای پارلمان روسیه با پیشنهاد پوتین مبنی بر تصویب طرح به رسمیت شناختن استقلال دو جمهوری دونتسک و لوهانسک در روزهای گذشته موافقت کردند و رأی نمایندگان دوما برای تأیید نهایی به دفتر رئیس‌جمهور پوتین ارسال شده است.
موفقیت خط لوله نورد استریم و اطمینان آلمان از تحویل گاز روسیه به صنایع این کشور، خانم مرکل صدر‌اعظم سابق آلمان را به فکر ایجاد خط لوله‌ای دیگر در همین مسیر انداخت که به خط لوله صادرات نورد استریم2 معروف است؛ خط لوله‌ای که میزان گاز روسیه به آلمان را به دو برابر فعلی خواهد رساند. 

این خط لوله هم از بستر دریای بالتیک می‌گذرد و احتیاج به اجازه هیچ کشوری ندارد. با افتتاح خط لوله نورد استریم2 دیگر روسیه نیازی به اوکراین و خط لوله‌ای که گاز روسیه را از طریق خاک اوکراین به آلمان و اروپا می‌رساند، ندارد و چه بسا روسیه رغبتی به تمدید آن نداشته یا اگر موافقت با تمدید کند، هزینه انتقال گاز را که فعلا سالانه دو میلیارد دلار به اوکراین نفع می‌رساند، به دلخواه خود تعیین و اوکراین از درآمد ثابت ترانزیت گاز روسیه محروم خواهد شد. روسیه بزرگ‌ترین تأمین‌کننده گاز اتحادیه اروپاست و بیش از 40 درصد گاز مورد نیاز اتحادیه اروپا را تأمین می‌کند و با توجه به ذخیره بالای گازی که روسیه دارد و مسیر بستر دریا را هم فراهم آورده است، می‌تواند دیگر کشورهای گازخیز دنیا را از بازار اروپا دور کند. کاری که تاکنون انجام داده است. یکی از خطوط بحث‌انگیز انتقال نفت به اروپا خط لوله باکو- تفلیس-جیحان است به طول هزارو 768 کیلومتر که از میدان نفتی آذری-چیراگ-گوانشلی در دریای مازندران شروع و تا مدیترانه ادامه دارد که روزانه حدود یک میلیون بشکه نفت انتقال می‌دهد؛ مسیری که قادر است در شرایط بحرانی بستر مناسبی برای انتقال گاز باشد. ترکیه درصدد است موازی با این خط لوله، خط لوله انتقال گاز طبیعی قفقاز را به گرجستان، ترکیه و اروپا برساند. این خط لوله در سال 2020 حدود 23 درصد از تقاضای گاز ترکیه یعنی 7.5 میلیارد مترمکعب گاز و نیز 87 درصد از نیاز گازی گرجستان به گاز طبیعی را برطرف کرد. قرار است دو خط لوله دیگر از همین مسیر احداث شود که سالانه حدود 10 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی را از این کریدور به اروپا برساند. نگاهی به حوادث منطقه و جنگ‌هایی که در مناطقی از گرجستان و جمهوری آذربایجان و ارمنستان به وقوع می‌پیوندد، رد پای گاز را در حوادث آن می‌توان جست‌وجو کرد که شرایط منطقه را برای سرمایه‌گذاری ناامن جلوه ‌می‌دهد. برای نمونه، در درگیری بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان شهر توز به‌عنوان مرکز این منطقه که توسط توپخانه ارمنستان بمباران شد، تنها 15 کیلومتر از این کرویدور فاصله دارد و احداث آن به حالت تعلیق درآمد. همین موقعیت در سال 2008 هم در گرجستان اتفاق افتاد، زمانی که جدایی‌خواهان گرجی با حمایت روسیه با دولت مرکزی گرجستان در نبرد بودند، احداث خط لوله گاز را به حالت تعلیق درآورد. سخن آخر اینکه روسیه با حمایت از جدایی‌خواهان گرجی و اوکراینی اجازه نخواهد داد خط لوله‌ای موازی با نورد استریم 1 و 2 احداث شود و جایگاه محکم روسیه در تأمین گاز اروپا را متزلزل کند. هر‌چند اسرائیل و ترکیه و آمریکا به طور جد دنبال احداث این خطوط باشند، اتحادیه اروپا عموما و آلمان خصوصا دنبال انرژی با‌ثبات روسیه هستند که هم‌اکنون 40 درصد از نیاز اتحادیه را تأمین می‌کند و پوتین درصدد است تا بقیه بازار پرمصرف اروپا را از آن خود کند. حال می‌رسیم به دیگر تولید‌کنندگان گاز طبیعی- اولی آمریکا، آمریکا با اینکه هزاران کیلومتر از اروپا فاصله دارد، هم‌اکنون تأمین‌کننده 45 درصد از گاز طبیعی اروپا است؛ گازی که با تانکرهای بزرگ به مقصد اروپا حمل می‌شود، دوم کشور ایران و قطر هستند که می‌توانند در موازنه تأمین گاز اروپا نقش اصلی را بازی کنند. حضور امیر قطر در آمریکا و روسیه و چراغ سبز این امیرنشین که در صورت نیاز تانکرهای حمل گاز از قطر به اروپا خواهند رسید، هماهنگی بین ایران و قطر در این توافق شرایط ایران و قطر را در معادلات انرژی جهانی در بخش گاز ویژه و استثنائی کرده است. اگر ایران بعد از برجام به ثبات اقتصادی برسد و همراهی با قطر را در دستور کار قرار دهد، شیر گاز حوزه عظیم پارس جنوبی - مشترک بین ایران و قطر- می‌تواند همه معادلات گازی را بر هم بزند، راه زمینی احداث خط لوله گاز از پارس جنوبی -حوزه مشترک ایران و قطر- به روسیه و اتصال آن به خطوط لوله روسیه به اروپا و نیز حرکت تانکرهای غول‌پیکر حمل گاز ایران و قطر به اروپا چشم‌انداز نوینی از سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی پاک گازی را به دنبال خواهد داشت و ایران که دومین ذخایر گازی را در جهان دارد، می‌تواند جایگاه اصلی خود را در معادلات جهانی پیدا کند. جغرافیای ایران در طول تاریخ استثنائی بوده و هست. زمانی پل پیروزی بود، زمانی به‌عنوان اولین کشور منطقه با کشف نفت وارد معادلات سیاسی جهان شد و امروزه گاز این انرژی پاک قرن 21 است که دوباره جایگاه ایران را در تأمین انرژی به جهانیان نشان می‌دهد. باید منتظر ماند تا برجام به سرانجام برسد و ایران و قطر دو قطب مهم گازی جهان به همراه روسیه بازار پرمصرف گاز در اروپا و کشورهای شرق آسیا و چین و هند را در انحصار خود بگیرند. همه حوادث اروپا که روسیه در آن نقش و دستی دارد، برمی‌گردد به جایگاه گاز در تأمین انرژی اروپا، از درگیری‌های گرجستان تا جنگ ارمنستان و جمهوری آذربایجان و حوادث اوکراین، نفت در قرن 20 تعیین‌کننده سیاست جهان بود و گاز در قرن 21 همان نقش و جایگاه را دارد و ایران دوباره جایگاه خود را در تأمین انرژی جهانی به دست خواهد آورد. اگر... .