یدیعوت آحارانوت و کانال 12 عبری‌زبان گزارش دادند کل اراضی اشغالی از ترس انتقام ایران فلج شده است
منابع آمریکایی اعلام می‌کنند حمله تلافی‌جویانه ایران به رژیم صهیونیستی بسیار نزدیک شده و به ساعت رسیده است. سرزمین‌های اشغالی طی روزهای گذشته در وحشت کامل به سر برده و نگرانی از پاسخ ایران، فرمانده سنتکام را راهی فلسطین اشغالی کرده است. در همین ارتباط 2 مقام آمریکایی که خواسته‌اند نام‌شان افشا نشود به شبکه «سی‌بی‌اس» گفته‌اند دفاع در برابر حمله بزرگ ایران برای اسرائیل چالش‌برانگیز خواهد بود. وال‌استریت ژورنال دیگر روزنامه آمریکایی هم به نقل از یک منبع نوشت حمله ایران ممکن است «در داخل مرزهای اسرائیل» انجام شود.
همزمان با افزایش سطح تماس‌های مقامات دفاعی - امنیتی رژیم صهیونیستی با دولتمردان آمریکا، تیم سیاست خارجی دولت بایدن، تحرکات دیپلماتیک خود را برای حفظ ارتباطات با ایران ذیل دیپلماسی «بک چنل» شدت بخشیده است. پس از گفت‌وگوی تلفنی چهارشنبه شب حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه ایران با وزرای خارجه 5 کشور عربستان سعودی، امارات، قطر، ترکیه و عراق، برت مک‌گورک، فرستاده آمریکا در خاورمیانه و معمار سیاست خارجی ایالات متحده در غرب آسیا که یکی از مهم‌ترین دیپلمات‌های آمریکایی در طراحی سیاست‌های منطقه‌ای واشنگتن به شمار می‌رود، چندین تماس با وزرای خارجه این 5 کشور برقرار کرده است. از سوی دیگر، آنتونی بلینکن، وزیر خارجه ایالات متحده از کانال دیگری پکن و وزرای خارجه انگلستان، آلمان و استرالیا را واسطه ارسال پیام آمریکا به ایران کرده است.

آمریکا برای جلوگیری از انتقام ایران همه را واسطه کرد
 اسرائیل و آمریکا منتظر حمله قریب‌الوقوع ایران هستند؛ این سرخط اخبار جهان و رسانه‌های مهم در 2 روز گذشته است. 
به گزارش «وطن امروز»، این اتفاقات در شرایطی است که واشنگتن و تل‌آویو بر اساس گزارش منابع غربی با نگرانی زیادی تحولات رخ داده را دنبال کرده و خود را برای بدترین سناریو آماده می‌کنند. هراس صهیونیست‌ها و متحدان آمریکایی آنها بعد از مواضع رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر بیشتر شده است. تهران به صراحت اعلام کرده رژیم صهیونیستی باید تنبیه شود و در حال فراهم کردن مقدمات پاسخ به اقدام بی‌پروای اسرائیل هستند که با حمله به ساختمان سفارت ایران در دمشق از تمام خطوط قرمز عبور کرد.
در همین رابطه تارنمای شبکه آمریکایی «سی‌بی‌اس» روز گذشته به نقل از منابع آگاه مدعی شد «حمله تلافی‌جویانه ایران تا ساعاتی دیگر (جمعه شب) با ده‌ها موشک و بیش از ۱۰۰ پهپاد، اهداف نظامی رژیم صهیونیستی را هدف قرار خواهد داد».
سی‌بی‌اس به نقل از 2 مقام ناشناس آمریکایی نوشت: در بدترین سناریوی ممکن برای اسرائیل، پیش‌بینی می‌شود ایران تا ساعاتی دیگر حمله‌ای بزرگ را به تلافی حمله به کنسولگری آن در دمشق انجام داده و بیش از ۱۰۰ پهپاد و ده‌ها موشک را به اهداف نظامی سرزمین‌های اشغالی پرتاب کند. به گفته این مقام‌ها، دفاع در برابر چنین حمله بزرگی برای اسرائیل چالش‌برانگیز خواهد بود. سفارت آمریکا در اسرائیل روز جمعه در بیانیه‌ای اعلام کرده بود به کلیه کارکنان خود و اعضای خانواده آنها هشدار داده به خارج از مناطق تل‌آویو، قدس اشغالی و بئرالسبع رفت و آمد نکنند. در این بیانیه آمده است: به دلیل مسائل امنیتی و برای احتیاط بیشتر، رفت و آمد کارکنان سفارت دولت آمریکا به خارج از تل‌آویو (شامل هرتزلیا، نتانیا و ایون یهودا)، اورشلیم (قدس اشغالی) و بئرالسبع در آستانه انتقام ایران از [رژیم] اسرائیل (برای حمله به کنسولگری ایران در دمشق سوریه) تا اطلاع ثانوی محدود شده است.
روزنامه وال‌استریت ژورنال نیز پنجشنبه گذشته (۲۳‌فروردین) در گزارشی اختصاصی مدعی شده بود ایران ظرف ۲۴ تا ۴۸ ساعت آینده پاسخ حمله به کنسولگری خود در دمشق را خواهد داد و تل‌آویو برای حمله مستقیم به شمال یا جنوب سرزمین‌های اشغالی آماده می‌شود. وال‌استریت ژورنال به نقل از فردی که نامش عنوان نشده و ادعا شده گزارش مقام‌های عالی‌رتبه حکومت ایران را دریافت کرده، نوشت طرح‌های حملات به اسرائیل مورد بحث قرار گرفته ولی «هیچ تصمیم نهایی اتخاذ نشده است». وال‌استریت ژورنال به نقل از یک منبع نوشت: این حمله ممکن است «در داخل مرزهای اسرائیل» انجام شود.
این فعل و انفعالات در حالی است که ایران مقدمات تادیب صهیونیست‌ها را فراهم کرده و گام‌های کافی را در این خصوص برداشته است. تهران در گام اول مسیر دیپلماتیک را پیمود و با ابتکار روسیه نشست اضطراری در سازمان ملل درباره حمله رژیم صهیونیستی به سفارت ایران برگزار شد. نیویورک میزبان نبرد دیپلماتیک و حقوقی تهران - واشنگتن شد. در این نشست ایران بر حق قانونی کشورمان در پاسخ به اسرائیل تصریح کرد.
در گام دوم ایران در سایه دیپلماسی «بک چنل» از ایالات‌متحده خواست در مرحله تلافی ایران خود را کنار بکشد. ایران و ایالات‌متحده از نخستین روزهای حمله به سفارت ایران در سوریه پیام‌های متعددی مبادله کردند که منعکس‌کننده هشدار صریح تهران به کاخ سفید در رابطه با هرگونه مداخله این کشور در پاسخ ایران به اهداف صهیونیستی بود، چنانکه معاون سیاسی رئیس‌جمهور اعلام کرد ایران به آمریکا هشدار داد کنار بکشد تا ضربه نخورد. به گفته محمد جمشیدی، کاخ سفید هم از ایران درخواست کرد به اهداف آمریکایی حمله نشود. در این مرحله و طی روزهای گذشته تحرکات مقامات دولت بایدن برای ارسال پیام به ایران بیشتر هم شده و در بحبوحه پیش‌بینی حمله احتمالی ایران به اسرائیل، آمریکا اقدامات خود را شدت بخشیده است.  بر این اساس ژنرال مایکل اریک کوریلا، فرمانده نیروهای مرکزی آمریکا (سنتکام)، پنجشنبه 23 فروردین برای هماهنگی هرگونه حمله احتمالی تهران یا عوامل آن به اسرائیل سفر کرد. به گفته مقامات دفاعی، ژنرال مایکل اریک کوریلا که مسؤول عملیات نظامی در خاورمیانه است، روز پنجشنبه در اسرائیل بود.
از سوی دیگر، برت مک گورک، فرستاده آمریکا در خاورمیانه و معمار سیاست خارجی ایالات متحده در غرب آسیا که یکی از مهم‌ترین دیپلمات‌های آمریکایی در طراحی سیاست‌های منطقه‌ای واشنگتن به شمار می‌رود، چندین تماس با کشورهای عربی برقرار کرده است. یک منبع آگاه گفت مک گورک در تماسی با وزرای خارجه سعودی، امارات، قطر و عراق از آنها خواست پیامی را به ایران برسانند و از تهران بخواهند تنش با اسرائیل را کاهش دهد. به گزارش «رویترز»، این منبع که خواست نامش فاش نشود، افزود نماینده آمریکا از مقامات این کشورها خواسته است برای انتقال پیامی مبنی بر حفظ آرامش با اسرائیل با وزیر امور خارجه ایران تماس بگیرند. این تماس پس از گفت‌وگوی تلفنی چهارشنبه حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران با وزرای خارجه 5 کشور عربستان سعودی، امارات، قطر، عراق و ترکیه انجام شد. از طرف دیگر آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، از کانال دیگری پکن و کشورهای اروپایی را واسطه پیام به ایران کرده است؛ پیام‌هایی که خواستار خویشتنداری تهران در حمله به اسرائیل است. وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد وزیر خارجه این کشور در چند روز گذشته با همتایان منطقه‌ای و اروپایی خود برای تلاش در راستای منصرف کردن ایران از پاسخ به حمله رژیم صهیونیستی علیه ساختمان کنسولگری ایران در دمشق تماس تلفنی برقرار کرده است. 
در پی حمله رژیم صهیونیستی به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق و بیم این رژیم و متحدان آن از پاسخ ایران، وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا از همتایان ترکیه‌ای، چینی و دیگر همتایان خود خواسته است از نفوذ خود برای منصرف کردن ایران از حمله علیه رژیم صهیونیستی استفاده کنند. خبرگزاری آسوشیتدپرس در این باره گزارش داد متیو میلر، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در نشستی خبری گفت بلینکن در چند روز اخیر با همتایان چینی، ترکی، سعودی و اروپایی خود تماسی تلفنی برقرار کرده تا «روشن کند تنش‌زایی به نفع هیچ کسی نیست و کشورها باید از ایران بخواهند تنش‌زایی نکند!»
آسوشیتدپرس در ادامه نوشت: میلر به خبرنگاران گفت بلینکن با یوآو گالانت، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز گفت‌وگو کرده تا «حمایت قوی» واشنگتن از این رژیم در قبال «این تهدیدات» را تکرار کند. در همین حال «جان کربی» سخنگو و هماهنگ‌کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی کاخ سفید هم دیروز گفت: ما و اسرائیل تهدید ایران را جدی می‌دانیم. تهدید ایران متوجه اسرائیل است. من نمی‌توانم اطلاعاتی درباره اندازه و شکل حمله ایران بیان کنم. 
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، پنجشنبه گذشته در یک پایگاه هوایی در جنوب اسرائیل ادعا کرد تل‌آویو مستقیماً به هرگونه حمله به اسرائیل پاسخ می‌دهد. او گفت: «هر کس به ما صدمه بزند ما به او آسیب خواهیم رساند. ما آماده هستیم تا تمام نیازهای امنیتی اسرائیل را چه از نظر دفاعی و چه در زمینه تهاجمی برآورده کنیم».

ترس اسرائیل را فلج کرده!
ترس از اقدام تلافی‌جویانه ایران در رژیم اشغالگر در حال افزایش است. رسانه‌های صهیونیست نوشتند تهدید ایران به انتقام، با ترس شدید «اسرائیل» را فلج کرده است. رسانه‌های عبری‌زبان از جمله یدیعوت‌آحارانوت و کانال 12‌این رژیم گزارش دادند تهدید ایران به پاسخگویی جنایت اخیر در سوریه علیه کنسولگری جمهوری اسلامی باعث شده کل اراضی اشغالی از ترس پاسخ ایران فلج شود. رسانه‌های عبری‌زبان افزودند ارتش اشغالگر اسرائیل در حال افزایش وضعیت آماده‌باش است و خاطرنشان کردند: «سربازان عادی و ذخیره از یگان‌های خاصی که قصد سفر داشتند، اخطار لغو سفر دریافت کردند». این رسانه‌ها افزودند این دستور جدید در پی ترس از هدف قرار گرفتن افسران و سربازان در خارج از اراضی اشغالی است. رادیو ارتش اشغالگر نیز گزارش داد ارتش «به دلیل ترس از پاسخ احتمالی ایران، محدودیت‌های سفر افسران یونیفرم‌پوش به خارج را تشدید می‌کند».
یکی دیگر از دلایل نگرانی مقامات رژیم صهیونیستی به این خاطر است که اقدام تلافی‌جویانه ایران از منظر حقوقی و عرف بین‌الملل کاملا دارای مشروعیت قانونی است به همین خاطر مقامات این رژیم از جمله وزیر جنگ اسرائیل اعلام کردند: «ما مسؤولیت حمله به سفارت ایران را نپذیرفتیم و خواهان جنگ با ایران نیستیم».

چرا باید از تبلیغات پیامکی پیام رسون استفاده کنیم ؟

بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان در ژانویه به روزنامه تاگس اشپیگل گفت: «ما باید این گزاره را در نظر بگیریم که ولادیمیر پوتین حتی ممکن است روزی به یک کشور عضو ناتو حمله کند». دو ماه قبل، او هشدار داده بود که آلمان باید برای جنگیدن آماده شود.
مایکل بیدن، فرمانده کل سوئد نیز به همین ترتیب از سوئدی‌ها خواست که «برای جنگ آماده شوند»، در حالی که رئیس ارتش بریتانیا به بریتانیایی‌ها گفت که آنها بخشی از «نسل پیش از جنگ» هستند که ممکن است مجبور شوند در زمانی نه چندان دور با روسیه بجنگند. این ترس توسط دونالد ترامپ، نامزد احتمالی جمهوری‌خواه ریاست‌جمهوری افزایش یافته است.
به نوشته اقتصادنیوز، با این همه در باب زمان حمله احتمالی روسیه گمانه زنی ها بسیار است.به باو پیستوریوس چنین ماجراجویی «پنج تا هشت سال» طول می‌کشد، در حالی‌که رئیس مستعفی اطلاعات نظامی استونی تخمین می‌زند که روسیه می‌تواند ظرف چهار سال دوباره برای جنگ آماده شود. وزیر دفاع دانمارک می گوید: «نمی‌توان این گزینه رد کرد که روسیه ظرف یک دوره سه تا پنج ساله، ماده 5 و همبستگی ناتو را آزمایش کند». آژانس امنیت ملی لهستان نیز تاکید دارد که روسیه می‌تواند تا سه سال آینده به ناتو حمله کند.

سناریوهای روسیه برای اروپا
به نوشته فارین پالسی، اولویت اصلی ناتو در جنگ متعارف احتمالی با روسیه، دفاع از کشورهای حوزه بالتیک است که مستقیماً با روسیه هم مرز هستند. بازیگرانی چون استونی، لتونی و لیتوانی. طراحان جنگ این بلوک سناریوهای مختلفی را پیش‌بینی می‌کنند. نیروهای روسیه می‌توانند در یک حمله تمام عیار بر بالتیک غلبه کنند، یا می‌توانند بخش‌های کوچک‌تری از این خاک را اشغال کنند تا تمایل ناتو برای دفاع از یک کشور کوچک مرزی در برابر روسیه مجهز به سلاح هسته‌ای را آزمایش کرده و تضعیف کنند. به‌ویژه اگر تعهد ایالات متحده جهت دفاع از اروپا است مبهم باشد.
برای دشوارتر کردن برنامه‌ریزی، کمپین روسیه می‌تواند  به هر ترکیبی از حملات متعارف، تهدیدات هسته‌ای برای جلوگیری از کمک ناتو به کشور مورد حمله، و اقدامات غیرمتعارف مانند حملات سایبری، اطلاعات نادرست و خرابکاری در اعضای مختلف ناتو به منظور تضعیف این ساختار نظامی متوسل شود.
در چارچوب اشغال بالتیک، برنامه‌ریزان نظامی ناتو همچنین در نظر گرفته‌اند که روسیه چگونه می‌تواند به شکاف سووالکی حمله کند یا آن را اشغال کند، یک کریدور جغرافیایی در امتداد مرز لیتوانی-لهستان که حدود 100 کیلومتر بین بلاروس و منطقه کالینینگراد روسیه در دریای بالتیک امتداد دارد. در صورت وقوع جنگ، نیروهای روسیه می‌توانند این بخش از زمین را اشغال کنند و استونی، لتونی و لیتوانی را از بقیه ناتو جدا. چنین اقدام نظامی متعارفی می‌تواند با «اقدامات فعال» حمایت شود که باعث ایجاد مشکل در میان روس‌های قومی در بالتیک می‌شود و موقعیت ناتو را در منطقه تضعیف می‌کند.

خواب کرملین برای بالتیک
پیش‌فرض در این سناریوها این است که مسکو قصد دارد انسجام ناتو را آزمایش کند. ایده این است که روسیه به سرعت قلمرو ناتو را در یک یا چند کشور بالتیک تصرف کرده، اتحاد را با یک واقعیت معرفی و سپس بلوک را مجبور به عقب‌نشینی در برابر تهدیدات هست‌ای کند. اگر ناتو عقب‌نشینی کند، اعتبارش برای همیشه از بین خواهد رفت. این سناریو می‌تواند شامل استفاده زودهنگام روسیه در میدان جنگ از سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی کم‌بازده به منظور وادار کردن ناتو به پایان دادن به خصومت‌ها باشد. هر یک از این سناریوها نیازمند توانایی‌های نظامی (و غیرنظامی) و توانایی نیروی متفاوت در طرف روسیه و ناتو است. چالش ناتو این است که تک تک کشورهای عضو تهدید روسیه را بسته به عواملی مانند نزدیکی جغرافیایی و قابلیت‌های نظامی خود متفاوت ارزیابی می کنند.
الزامات دفاع در برابر جنگ هیبریدی بسیار متفاوت از الزامات برای مقابله با رانش‌های مسلحانه در مقیاس بزرگ به خاک ناتو است. هر دو یکی از نگرانی‌های اصلی کشورهای بالتیک و لهستان هستند، اگرچه کشورهایی که با روسیه هم مرز نیستند، بیشتر از حمله نگران روسیه هستند. سناریوها و تصورات تهدید در سراسر ناتو بسیار متفاوت است، برای این بلوک دشوار است که یک جدول زمانی مشترک واقع بینانه برای زمانی که نیروهای روسیه ممکن است آماده باشند تا تهدیدی فراتر از اوکراین ایجاد کنند، ارائه دهد. مهم‌تر از همه برای برنامه‌ریزی دفاعی غرب، مشخص نیست که عملیات‌های رزمی بزرگ روسیه در اوکراین چه زمانی متوقف می‌شود و روسیه تا آن زمان چه تلفاتی در نیروی انسانی و تجهیزات متحمل خواهد شد.
بر اساس اعلامیه‌های عمومی مسکو، این کشور احتمالاً به دنبال یک ارتش بزرگ‌تر در مقایسه با قبل از سال 2022 است. در عین حال، هنوز یک برنامه 10 ساله جدید برای تولید و تدارکات تسلیحات جهت حمایت از این نیروی بزرگ‌تر را رسانه‌ای نکرده است.
به گفته برخی تحلیلگران، بعید است که تامین مالی در کوتاه‌مدت یک محدودیت باشد، اما روسیه به دلیل کمبود کارگران ماهر و به طور کلی کاهش نیروی کار، تولید منابع انسانی مورد نیاز را بسیار چالش برانگیز خواهد یافت.
گسترش قابل توجه صنعت دفاعی نیز ممکن است به دلیل کمبود مزمن سرمایه‌گذاری و همچنین مشکلات در دستیابی به اجزای مختلف در حجم کافی دشوار باشد. اما این چالش‌ها گویای نیات واقعی روسیه در آینده و روش‌های جنگی که ممکن است به دنبالشان باشد، نیست.
با وجود این ابهامات، دست کم گرفتن قدرت نظامی روسیه اشتباه بزرگی است. ناتو نباید برای توجیه خود به عملکرد ضعیف ارتش روسیه در اوکراین متوسل شود. به‌ویژه آن که ارتش روسیه قدرت ماندگاری خود را در شرایط نامطلوب میدان نبرد در اوکراین به اثبات رسانده است، تمایل خود را برای تحمل خسارات بزرگ نشان داده و توانایی خود را حفظ کرده است که نیروهای اوکراینی را تحت فشار قرار دهد و به حمله ادامه دهد. در نتیجه، حتی اگر برنامه‌ریزان ناتو تشخیص دهند که حمله برق‌آسای روسیه علیه بالتیک تنها یک سناریوی کم‌احتمال است، دست کم گرفتن روسیه در سال‌های آینده اشتباه خواهد بود.

تبلیغات خاص با پیام رسون

سال ۱۴۰۲ که طبق وعده‌های سیاستگذار قرار بود با واردات حداقل ۲۰۰هزار دستگاه خودرو به پایان برسد، چند روز دیگر تمام خواهد شد؛ بااین‌حال آمار خودروهای وارد‌شده به کشور حتی به یک‌پنجم عدد وعده‌داده‌شده نمی‌رسد. در حال حاضر دو سال از صدور فرمان آزادسازی واردات خودرو به کشور - توسط رئیس‌جمهور - می‌گذرد و قرار بود سال ۱۴۰۲ سال اوج‌گیری ورود خودرو به کشور باشد، اما این اتفاق به دلایل مختلف رخ نداد.
 
طبق وعده‌ای که رضا فاطمی‌امین، وزیر پیشین صنعت، معدن و تجارت داد، بنا بود پس از ابلاغ آیین‌نامه واردات خودرو - در شهریور 1401 - حدود 100هزار دستگاه خودرو تا انتهای پارسال و 100هزار دستگاه نیز تا پایان بهار امسال وارد کشور شود. بنابراین تا به امروز حداقل باید 200هزار دستگاه خودرو وارد کشور می‌شد، اما کل خودروهای وارد‌شده طبق آخرین آمار به 10هزار دستگاه نیز نرسیده است. تمام کارهای مقدماتی برای ازسرگیری واردات خودرو - پس از اعمال ممنوعیت از خرداد 97 - در سال گذشته انجام شد. ابتدا شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا با عدم تمدید ممنوعیت واردات، عملا حکم به آزادی ورود خودروهای خارجی داد. در ادامه، وزارت صمت نیز آیین‌نامه واردات را تدوین و ابلاغ کرد و قرار شد یک‌میلیارد دلار ارز در اختیار واردکنندگان قرار بگیرد. در سال 1401 حتی مخالفان واردات نیز حداقل در ظاهر قانع شدند (هرچند گفته می‌شود مخالفت‌های پنهان آنها همچنان ادامه دارد و این موضوع یکی از دلایل کندی ورود خودرو به کشور است).  
با توجه به آماده‌سازی نسبی مقدمات ازسرگیری واردات خودرو در سال 1401، انتظار می‌رفت بازار در سال 1402 با وفور واردات مواجه شود و در پی آن، اهدافی مانند شکسته شدن قیمت در بازار خودروهای خارجی و کلا تنظیم بازار خودرو به ثمر بنشیند. با‌این‌حال، 1402 سال بسیار ناامیدکننده‌ای برای واردات خودرو بود و اهداف ترسیم‌شده رنگ تحقق به خود نگرفتند. هرچند بارها عنوان شده و هنوز هم گفته می‌شود که مانع اصلی سرعت گرفتن واردات خودرو کمبود ارز است، با‌این‌حال آمار و ارقام به‌اصطلاح سیاهه ارزی کشور نشان می‌دهد ارز مخصوص «خودرو» تا حد امکان به مسیری دیگر - واردات قطعه و مونتاژ - رفته است.
به عبارت بهتر، امکان اختصاص ارز موردنیاز واردات خودرو وجود داشته و دارد، اما سیاستگذار ظاهرا به‌عمد مسیر ارزی واردات خودرو را نیمه‌مسدود کرده است. در عوض مسیر ارزی مونتاژ و واردات قطعه کاملا باز است و گزاف نیست اگر بگوییم مونتاژ حق واردات را خورده است. طبق آمار، در 10 ماه امسال هشت‌میلیارد و 134میلیون دلار ارز به خودرو و نیمه‌محرکه اختصاص یافته که سهم واردات خودرو از این رقم تنها 1.5درصد، معادل 120میلیون دلار، بوده است. اگر فرض کنیم  ارز اختصاص‌یافته به خودرو و نیمه‌محرکه تا به امروز ثابت بوده - که البته قطعا نیست - و از آن سو آخرین ارز اختصاصی به واردات خودرو -235 میلیون دلار- را لحاظ کنیم، سهم ارزی خودروهای خارجی طی امسال حتی به سه‌درصد نیز نمی‌رسد.
بنابراین آمار و ارقام می‌گوید کمبود ارز بهانه‌ای بیش نیست و اگر سیاستگذار واقعا به واردات گسترده خودرو در راستای تنظیم بازار اعتقاد داشت، حالا تعداد بسیار بیشتری خودرو وارد کشور شده بود. سیاستگذار البته به جز موضوع ارز، بهانه‌های دیگری مانند روند طولانی شماره‌گذاری خودروهای وارداتی، تعلل عمدی واردکنندگان و همچنین وجود موانع استانداردی را به عنوان عوامل دخیل در کندی واردات مطرح کرد، اما گذر زمان و واکنش نهادهایی مانند سازمان ملی استاندارد و راهور ناجا نشان داد هیچ‌کدام از اینها مانعی جدی به حساب نمی‌آیند. اینجاست که بار دیگر فرضیه وجود مخالفان پنهان بر سر راه واردات خودرو مطرح می‌شود، مخالفانی که در ظاهر قانع و آرام شده‌اند اما پشت پرده اجازه سرعت گرفتن ورود خودرو به کشور را نمی‌دهند.

واردات ماهانه 850دستگاهی
نگاهی به آمار واردات خودرو در سال جاری نشان می‌دهد حداقل تا پایان بهار، واردات خودرو به کشور بسیار کند و قطره چکانی - در حد توقف - بوده و تازه پس از آن نیز سرعت واردات اندکی بالا رفته است.طبق اطلاعات رسمی منتشره از گمرک، از ابتدای بهمن سال گذشته تا انتهای خرداد امسال فقط  246 دستگاه خودرو وارد کشور شد که ارزش آن 5.4میلیون دلار بوده است.
هرچند در تیر‌ماه واردات خودرو کمی سرعت گرفت، با این حال همچنان روندی کند داشت. بنابر آمار گمرک، تا پایان تیر امسال، کمتر از 750دستگاه خودرو از گمرکات کشور ترخیص شد. در پایان مرداد اما تعداد خودروهای ترخیصی از گمرک به هزار و 218دستگاه می‌رسد که رشد بیش از 450دستگاهی را به دنبال داشت. ارزش خودروهای ترخیصی ۲۵میلیون و ۳۷۱هزار دلار اعلام شد.با رسیدن سال به نیمه، تعداد خودروهای وارد‌شده به کشور رشد می‌کند، اما همچنان روند واردات کند پیش می‌رود. طبق آمار، مجموع خودروهای وارداتی تا پایان شهریور امسال به دو‌هزار دستگاه و با ارزش ۳۶میلیون دلار می‌رسد.  دو ماه بعد اما آمار واردات خودرو به حدود سه‌هزار و 500 دستگاه می‌رسد که نشان می‌دهد در ماه‌های مهر و آبان، حدود هزار و 500 دستگاه خودرو وارد کشور می‌شود. اگر فرض کنیم در مهر و آبان امسال به یک میزان خودرو وارد شده باشد، سهم هر ماه، واردات 750دستگاهی است. گمرک می‌گوید ارزش خودروهای وارد‌شده به کشور در هشت ماه امسال کمتر از 70میلیون دلار بوده است.
روند ورود خودرو به کشور در آذر‌ماه اندکی سرعت می‌گیرد، چه آنکه طبق آمار گمرک، آمار واردات قطعی انواع خودروی سواری به کشور تا پایان آذر ماه، به 4هزار و 386 دستگاه می‌رسد که آن 86میلیون و 478هزار دلار بوده است. با این حساب، در آذر امسال حدود 900 دستگاه خودرو وارد کشور می‌شود که از همه ماه‌های قبل بیشتر بوده است. با وجود آنکه انتظار می‌رفته واردات خودرو در دی‌ماه، روند رو به رشد خود را هرچند اندک، ادامه دهد، با‌این‌حال به جای رشد، افت می‌کند. طبق اعلام رسمی گمرک ایران در 10ماهه سال جاری چهارهزار و 997دستگاه خودروی سواری به ارزش 101میلیون و 722هزار دلار از گمرکات کشور ترخیص و وارد شده است. بنابراین در دی‌ماه، تنها 611 دستگاه خودرو وارد کشور شده است. در 11ماهه سال جاری نیز 8هزار و 40 دستگاه خودروی سواری به ارزش 157میلیون دلار از گمرکات کشور ترخیص و به صورت قطعی وارد کشور می‌شود. این عدد نشان‌دهنده جهش نسبی واردات خودرو در بهمن‌ماه امسال است. با توجه به آمار منتشره، بالغ بر سه‌هزار دستگاه خودرو در بهمن امسال وارد کشور شده که بلندترین قله آماری واردات خودرو در دو سال گذشته است.
در نهایت اما طبق روایت گمرک، تا 21 اسفند امسال ۹هزار و ۷۰۹ دستگاه خودروی سواری به ارزش حدود ۲۳۵میلیون دلار ترخیص و به صورت قطعی وارد کشور شده است. با در نظر گرفتن واردات حدودا 10هزار دستگاهی خودرو در سال جاری، مشخص می‌شود که به طور متوسط ماهی کمتر از 850دستگاه خودرو وارد کشور شده است، در حالی که آمار تولید ماهانه بالای سه‌هزار دستگاه است.

سرنوشت واردات خودرو
با توجه به روند کند واردات در سال جاری، این پرسش مطرح است که در سال آینده ماشین واردات با چه سرعتی پیش خواهد رفت؟ طبعا اگر قرار بر سرعت گرفتن واردات خودرو در 1403 باشد، باید موانع موجود بر سر راه واردات برداشته شود و در غیر این صورت، با همین روند کند و شاید کندتر از آن نیز مواجه خواهیم بود. با توجه به اینکه به نظر می‌رسد کمبود ارز و ناهماهنگی دستگاه‌ها بیشتر بهانه است، طبعا تا وقتی مخالفت‌های پنهان با واردات خودرو به پایان نرسد، خبری از واردات مستمر با سرعت مناسب نخواهد بود، چه در سال 1403 و چه در سال‌های بعد. هرچند رویکرد وزارت صمت به واردات خودروهای برقی نیز می‌تواند سرعت‌گیر دوم ورود خودرو به کشور باشد.

آشنایی با بیزنس پلن با پیام رسون

 شهر نور مازندران از دیرباز محل رشد و نمو رجال و شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی بوده است و تنها محدود به آنان که مانند میرزاآقاخان نوری، صدراعظم دوران ناصرالدین‌شاه یا علی اسفندیاری ملقب به نیما یوشیج، پدر شعر نوی فارسی یا ناطق نوری، رئیس دوره پنجم مجلس شورای اسلامی که شهرت یافته‌اند، نمی‌شود. خاندان اسفندیاری که نیما یوشیج نیز از آن خاندان بود، یکی از خاندان‌های مهم نور بوده که نسب خودشان را به دوران ساسانی و خاندان اسپهبدان پادوسبانیان در طبرستان می‌رسانند که تا زمان شاه‌عباس صفوی نیز بر بخش‌هایی از مازندران حکمرانی می‌کردند. این خاندان در دوران قاجار و پهلوی نیز اقبال بلندی یافت؛ یک کفیل وزارت امور خارجه و دو وزیر امور خارجه از آن به قدرت رسیدند. مهمترین آنها حسن اسفندیاری، مشهور به محتشم‌السلطنه بود که شش بار مقام وزارت امور خارجه را کسب کرد. او در ماه‌های آغازین جنگ جهانی اول وزیر امور خارجه بود و به این واسطه در تاریخ ایران نقش ایفا کرد و در برهه جنگ جهانی دوم نیز که سال‌های پایانی عمرش را می‌گذراند، رئیس مجلس شورای ملی بود و در جریان اشغال ایران توسط متفقین در مقام ریاست مجلس در تصویب پیمان‌نامه سه‌جانبه ایران و بریتانیا و شوروی نقش کلیدی و مهمی داشت.

همه‌کاره وزارت هیچ‌کاره
اما کارنامه دیپلماتیک خاندان اسفندیاری با صدیق‌الملک، پدر محتشم‌السلطنه آغاز شد. میرزا محمدصدیق‌الملک که پدرش در دوره فتحعلیشاه به دفعات حاکم مازندران و آذربایجان بود، از سوی میرزاسعیدخان انصاری مؤتمن‌الملک مدت‌ها کفالت و معاونت وزارت امور خارجه را برعهده داشت و عملاً همه‌کاره وزارت امور خارجه بود. هر دوی آنها از خادمان دستگاه عباس‌میرزا نایب‌السلطنه بودند و در نزد او خدمت کرده بودند و صدیق‌الملک پیش از کفالت وزارت امور خارجه مشهور به میرزامحمدخان نوری‌یوشی منشی مخصوص عباس‌میرزا نایب‌السلطنه قاجار بود. پدر میرزامحمد، میرزاعبدالله‌خان نوری به دفعات در دوره فتحعلیشاه قاجار حکومت آذربایجان و مازندران را عهده‌دار بود و در عهد او نیز در تبریز فوت کرد. میرزامحمدخان نوری صدیق‌الملک نیز که در تبریز به دنیا آمده بود، در زمان مرگ پدر تنها شش سال داشت و تحت سرپرستی عباس‌میرزا تربیت و رشد نمود. وزارت مؤتمن‌الملک بار اول 21 سال و بار دوم چهار سال طول کشید و صدیق‌الملک در تمام این دوران دست راست و معاون او بود. این دوره هرچند با سلطنت پنجاه‌ساله ناصرالدین‌شاه در سیاست داخلی دوره‌ای باثبات بود اما در سیاست خارجی بسیار پرتلاطم و پرآشوب بود. جنگ هرات و از دست رفتن کامل آن و عقد عهدنامه پاریس از مهمترین اتفاقات این دوره بود. معاهده پاریس علاوه بر خلع حاکمیت ایران بر هرات، دولت قاجاری را وادار کرد استقلال افغانستان را به رسمیت بشناسد و مهمتر از آن در موارد اختلافی با این کشور تازه‌تاسیس بریتانیا را به‌عنوان حکم بپذیرد؛ حکمیتی که پیشاپیش مشخص بود که به زیان ایران منتج خواهد شد. هرچند ایران به دلیل اشغال خرمشهر و بوشهر و جزایر خلیج‌فارس از سوی بریتانیا در موقعیت سختی قرار گرفته بود اما ضعف دستگاه سیاست خارجی ایران در اعزام فرخ‌خان غفاری بدون هیچ تجربه دیپلماتیک و آشنایی با زبان‌های خارجی در شرایط این معاهده بی‌تاثیر نبود. اساساً خود میرزاسعیدخان مؤتمن‌الملک و میرزامحمد صدیق‌الملک نیز چندان از شرایط جهانی اطلاع نداشتند و تنها منشی‌های درباری قابل‌اعتمادی بودند که به دستور شاه لقب خانی و دبیری مَهامِّ خارجه یافته بودند. این دو در زمان میرزاحسین‌خان سپهسالار نیز وزارت امور خارجه را در اختیار داشتند و واگذاری امتیاز رویتر و وقایعی که منجر به اعتراضات در ایران و استعفای میرزاحسین‌خان سپهسالار شد نیز در همین زمان اتفاق افتاد و شاه با استعفای میرزاحسین‌خان سپهسالار او را به جای مؤتمن‌الملک به وزارت امور خارجه منصوب کرد و وقفه‌ای کوتاه در وزارت بلند موتمن‌المک و کفالت صدیق‌الملک پدید آمد که با مرگ سپهسالار خیلی زود تمام شد. در جریان امتیاز رویتر و سفرهای ناصرالدین‌شاه به اروپا نیز این دو کمترین دخالت را داشتند و در واقع از جریان اصلی حوادث کنار بودند؛ اما نسل بعدی این خاندان بیشتر دنیادیده بودند و تا حدودی با سیاست بین‌الملل آشنایی داشتند.

اشراف‌زاده دیپلمات
حسن اسفندیاری ملقب به حاج محتشم‌السلطنه و آخوند اعیان روز چهارشنبه سوم اردیبهشت 1246 در روز عید غدیر در تهران متولد شد. میرزاحسن‌خان محتشم‌السلطنه اسفندیاری، یکی از رجال موجه، دین‌دار، محافظه‌کار و دانشمند عصر مشروطیت ایران بود که به سه ویژگی شناخته می‌شد؛ نخست، دینداری و تسلط بر فقه و حدیث بود که او را چندین‌بار به مقام وزارت معارف رساند و دوم، تبحر در امور دیپلماتیک که از پدر به ارث برده بود و بارها او را در مقام وزیر خارجه نشاند و دست آخر، سلامت نفس و وجه اجتماعی‌اش بود که در مجلس اول مشروطه او را واسطه دولت و مجلس قرار داد و در پایان عمر چهار دوره بر ریاست مجلس شورای ملی نشاند. جدّش میرزاعبدالله نوری از سوی فتحعلیشاه حاکم مازندران و آذربایجان بود و پدرش میرزامحمدخان رئیس ملقب به صدیق‌‌الملک ابتدا منشی عباس‌میرزا نایب‌السلطنه و سپس کفیل وزارت امور خارجه بود. اسفندیاری هر چه در داخل کشور مورد اقبال و پذیرش عموم جریان‌ها و افراد بود، در میان خارجی‌ها طرفداری نداشت و به همین واسطه بارها از سوی آنان طرد شد و روس و انگلیس در طرد و نفی محتشم‌السلطنه توافق داشتند؛ چه او با دخالت بیگانه در امور داخلی سرناسازگاری داشت و در جریان قرارداد 1919 که ایران را تحت‌الحمایه بریتانیا قرار می‌داد با آنکه خود عضو دولت وثوق‌الدوله بود چنان به مخالفت با قرارداد پرداخت که همراه سه وزیر مخالف دیگر و معین‌التجار بوشهری به کاشان تبعید شد و تا پایان دولت وثوق در تبعید ماند. این اعیان‌زاده دیندار و محجوب و مورد احترام اقبال آن را یافت که از ابتدا تا لحظات پایانی عمرش همواره در صدر بنشیند و احترام ببیند.

اسفندیاری پس از انجام تحصیلات مقدماتی وارد مدرسه دار‌الفنون شد و پس از مدتی تحصیل پزشکی به ادبیات و فلسفه روی آورد و از دارالفنون فارغ‌التحصیل شد. مدتی نزد استادان میرزالطفعلی‌خان صدر‌الافاضل و سیداحمد ادیب‌‌پیشاوری به تحصیل ادبیات عرب و فارسی و نحو و لغت و حکمت و ریاضیات و دوره‌ای از فقه و اصول و حدیث پرداخت.

در سال ۱۲۶۴ به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و در اداره دول غیرهمجوار و ملل متنوعه مشغول شد. یک سال بعد با سمت نایب‌ سفارت به آلمان اعزام شد و مدت پنج سال در این منصب بود. در این ماموریت زبان آلمانی، فرانسوی و انگلیسی را به خوبی آموخت و در این دوره با اتو فون بیسمارک صدراعظم مقتدر و مشهور آلمان مذاکراتی انجام داد و وقتی به ایران آمد به ریاست اداره کشورهای غیرهمجوار منصوب شد. چندی بعد نیز نایب‌ اول وزارت امور خارجه شد. در سال ۱۲۷۳ از طرف ناصر‌الدین‌شاه به او لقب جناب و نشان درجه اول شیر و خورشید داده شد و یک سال بعد ملقب به محتشم‌السلطنه شد و به سمت ژنرال کنسول ایران در هندوستان تعیین و عازم بمبئی شد. ماموریت هندوستان سه سال طول کشید. پس از مراجعت به ایران به مقام معاون وزارت امور خارجه و «مترجمی حضور همایون» مظفر‌الدین‌شاه منصوب شد و در سفر سوم شاه به اروپا به‌عنوان نماینده وزارت خارجه از ملتزمین رکاب بود. او در این سفر همه جا در صف همراهان شاه بود ولی در مهمانی‌های رسمی مشروب الکلی نمی‌خورد. پس از صدور فرمان مشروطه برای تنظیم نظامنامه انتخابات دعوت شد و در این کار با صنیع‌الدوله، مخبرالسلطنه، مشیرالملک و مؤتمن‌الملک همکاری کرد. میرزانصر‌الله‌خان مشیر‌الدوله، اولین نخست‌وزیر مشروطیت او را به معاونت خویش برگزید و در حقیقت رابط بین نخست‌وزیر و مجلس شورای ملی بود و به همین جهت وزیران کابینه را او به مجلس معرفی کرد. در کابینه میرزاعلی‌اصغرخان اتابک‌اعظم، محتشم‌السلطنه به کفالت وزارت داخله برگزیده شد و در واقع سخنگوی دولت در مجلس بود. وی در اواخر کابینه اتابک در سال 1286 برای رفع اختلاف مرزی ایران و عثمانی به ریاست هیئتی عازم ارومیه شد و پس از چندی از طرف محمدعلی‌شاه فرمان حکومت ارومیه به نام وی صادر شد. در این ماموریت مشروطه‌خواهان با وی سازش نکردند و مدتی نیز او را بازداشت کرده و اموالش را به یغما بردند. دولت‌های روسیه و انگلیس و عثمانی هر سه از محتشم‌السلطنه شکایت کردند و خلع او را خواستار شدند و دولت او را احضار کرد. محتشم‌السلطنه از سال 1287 تا 1305 هشت بار و به عبارتی با ترمیم کابینه‌ها یازده بار به مقام وزارت رسید. در سال ۱۲۸۷ در کابینه میرزااحمدخان مشیرالسلطنه به وزارت دادگستری تعیین شد و در ترمیم کابینه همچنان در دولت باقی ماند. بعد از استبداد صغیر در دولت‌اول مستوفی‌الممالک، ابتدا وزیر دادگستری بود، بعد به جای حسینقلی نواب وزیر امور خارجه شد و در دور دوم نخست‌وزیری سپهدار تنکابنی که سه بار ترمیم شد، همچنان وزیر امور خارجه بود. در سال ۱۲۹۱ در دولت صمصام‌السلطنه بختیاری ابتدا وزیر عدلیه و بعد وزیر کشور شد. در دولت دوم مستوفی‌الممالک که دوبار ترمیم شد، وزارت دارایی را برعهده گرفت. در سال ۱۲۹۳ در اعوان شروع جنگ جهانی اول به سمت والی آذربایجان و پیشکار محمدحسن‌میرزا ولیعهد تعیین و رهسپار تبریز شد. کشورهای درگیر جنگ جهانی اول با بی‌اعتنایی به اعلام بی‌طرفی دولت مستوفی‌الممالک وارد آذربایجان شدند و قوای نظامی روسیه بخش‌هایی از آذربایجان را به اشغال خود درآوردند و تا قزوین پیش آمدند و بعد عثمانی‌ها از غرب وارد خاک ایران شدند. جنگ بین دو قوای بیگانه در خاک ایران آغاز شد. روس‌ها تبریز را تخلیه کردند و عثمانی‌ها وارد آذربایجان شدند و محتشم‌السلطنه ناگزیر به قفقاز رفت و از راه انزلی به تهران بازگشت. محتشم‌السلطنه پس از ورود به تهران در دولت عین‌الدوله وزیر امور خارجه و در دولت بعدی وزیر کشور و در کابینه علاءالسلطنه وزیر مالیه شد. در این دوران همچنان بخش‌هایی از ایران در اشغال بود و دولت‌ها پشت سر هم سقوط می‌کردند تا دولت بعدی مگر چاره‌ای برای وضعیت کشور کند.

مخالفت با قرارداد 1919 و دولت وثوق‌الدوله
با پایان جنگ جهانی اول و سقوط امپراطوری روسیه تزاری از سویی و  فروپاشی امپراطوری عثمانی از سوی دیگر، بریتانیا به حاکم بلامنازع جهان بدل شد و تلاشی فراگیر برای تحت سیطره قرار دادن معدود کشورهای مستقل دنیا را ترتیب داد و ایران یکی از لقمه‌های بزرگ این تلاش بود. در سال ۱۲۹۸ بریتانیا پس از مذاکرات پنهانی هفت‌ماهه و اهدای رشوه ۱۳۰ هزار لیره استرلینگ انگلیسی به وثوق‌الدوله موفق به عقد قراردادی بی‌نظیر برای خود شد که امور مالی و نظامی ایران تحت نظارت دولت انگلستان قرار بگیرد. به محض انتشار متن قرارداد رجال میهن‌دوست و از جمله میرزاحسن‌خان محتشم‌السلطنه این قرارداد را استعماری و ناقض استقلال سیاسی ایران دانستند و به مخالفت با آن پرداختند. قرارداد 1919 مهمترین خدمت وثوق‌الدوله به دولت بریتانیا بود. براساس این قرارداد:

«۱.دولت انگلستان با قاطعیت هر چه تمام‌تر تعهداتی را که مکرراً در سابق برای احترام مطلق استقلال و تمامیت ایران کرده است، تکرار می‌کند.

۲. دولت انگلستان خدمات هر عده مستشار متخصص را که برای لزوم استخدام آنها در ادارات مختلفه بین دولتین توافق حاصل شود، به خرج دولت ایران تهیه خواهد کرد.

۳. دولت انگلستان به خرج دولت ایران صاحب‌منصبان، ذخایر و مهمات جدید را برای تشکیل قوه متحدالشکل که دولت ایران ایجاد آن را برای حفظ نظم در دامنه سرحدات در نظر دارد، تهیه خواهد کرد.

۴. برای تهیه وسایل نقدی لازم به جهت اصلاحات مذکور در ماده دو و سه این قرارداد، دولت انگلیس حاضر است یک قرض کافی برای دولت ایران تهیه یا ترتیب آن را بدهد.

۵. دولت انگلستان با تصدیق کامل احتیاجات فوری دولت ایران به ترقی وسایل حمل‌ونقل که موجب تأمین و توسعه می‌باشد، حاضر است با دولت ایران موافقت کرده و اقدامات مشترکه ایران و انگلیس راجع به تأمین حفظ راه‌آهن یا اقسام دیگر وسایل نقلیه تشویق کند.

۶. دولتین توافق می‌کنند در باب تعیین متخصصان برای تشکیل کمیته، تعرفه گمرکی را مراجعه و تجدیدنظر کرده و با منافع حقه مملکت و تمهید و توسعه وسایل ترقی آن تطبیق نمایند. طبق این موارد در نظام آینده ایران وزیران ایرانی در هر وزارتخانه‌ای که بودند مستشاری بالای سرخود دارند که از اوامر او نمی‌توانند سرپیچی کنند و در صورت بروز اختلاف میان وزیر و مستشار به نحوی یکی از آنها باید کنار برود.»

این قرارداد با موجی از مخالفت در ایران روبه‌رو شد. وثوق‌الدوله مستحضر به پشتیبانی بریتانیا از خود جدیت نشان داد. هفده نفر از معترضان که در مسجد شیخ‌عبدالحسین تهران گردآمده بودند، به دستور او در مسجد توقیف و ماه‌ها در قزوین زندانی شدند.  ممتازالملک، محتشم‌السلطنه، ممتازالدوله و مستشارالدوله چهار وزیر مخالف دولت خودش با قرارداد 1919 و همچنین حاج معین‌التجار بوشهری سرمایه‌دار و سیاستمدار و مخالف قرارداد 1919 نیز به زندان کاشان فرستاده شدند. محتشم‌السلطنه همراه دیگر معترضین تا مدتی که دولت وثوق‌الدوله در رأس کار بود، در کاشان تحت نظر بود. پس از کناره‌گیری وثوق‌الدوله و نخست‌وزیری مشیرالدوله، تبعیدشدگان به تهران بازگشتند و مورد استقبال مردم قرار گرفتند.

اسفندیاری در ترمیم کابینه فتح‌الله‌خان سپهدار رشتی به وزارت امور خارجه تعیین شد. مدت وزارت او فقط پنج روز به طول انجامید. با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ توسط سیدضیاءالدین طباطبایی و رضاخان میرپنج، فرمانده بریگاد قزاق دولت ساقط شد و 60 تن از رجال مهم ایران از جمله محتشم‌السلطنه به زندان افتادند. محتشم‌السلطنه در تمام مدتی که سیدضیاءالدین در رأس دولت بود، در زندان به سر برد و بعد از رفتن سید از ایران، آزاد شد. اسفندیاری در کابینه احمد قوام که بلافاصله بعد از کابینه کودتا زمام امور را در دست گرفت، به وزارت امور خارجه تعیین شد. در سال ۱۳۰۱ در دور دوم نخست‌وزیری احمد قوام وزیر معارف شد. در کابینه بعدی که ریاست آن را میرزا حسن‌خان مستوفی برعهده داشت، در سمت وزارت معارف باقی ماند. در سال ۱۳۰۵ در دفعه ششم نخست‌وزیری حسن مستوفی به وزارت مالیه تعیین شد ولی پس از چند ماه در ترمیم کابینه جای خود را به نصرت‌الدوله فیروز داد و از دولت خارج شد.

اسفندیاری در دوره سوم مجلس شورای ملی از تهران به وکالت انتخاب شد و در مجلس جزو فرقه اعتدالی شد. در دوره‌های هشتم، نهم، دهم، یازدهم، دوازدهم و سیزدهم از تهران به نمایندگی انتخاب شد و از دوره دهم به بعد یعنی چهار دوره، ریاست مجلس شورای ملی را برعهده داشت. حاج محتشم‌السلطنه اسفندیاری غیر از مشاغل مهم سیاسی، به دلیل دانش فراوان و شخصیت برجسته و محترمش در مشاغل فرهنگی و اجتماعی و بین‌المللی نیز همکاری و مباشرت داشت. در سال ۱۳۱۳ کنگره فردوسی که با مشارکت شرق‌شناسان و دانشمندان بزرگ جهان در تهران و مشهد تشکیل شد، ‌او به اتفاق آرا به ریاست کنگره تعیین شد. در سال ۱۳۱۴ که فرهنگستان برای احیای زبان فارسی تشکیل شد، از اعضای پیوسته فرهنگستان بود. مدتی نیز ریاست جمعیت ایران جامعه ملل را عهده‌دار بود. محتشم‌السلطنه که به واسطه چندین دوره وزارت امور خارجه سابقه دیپلماتیک شایسته‌ای داشت، در مناسبت‌های مهم و تشریفاتی خارجی قرعه فال همواره به نام او می‌خورد. در سال ۱۳۱۶ در مراسم تاج‌گذاری جورج ششم پادشاه انگلستان شرکت کرد و در فرانسه با رئیس‌جمهور آن کشور و در آلمان به اتفاق محسن رئیس وزیرمختار ایران در مه سال 1937 با هیتلر دیدار و گفت‌و‌گو کرد. در سال ۱۳۱۸ برای انجام وصلت شاهزاده فوزیه خانم دختر ملک فواد پادشاه مصر با محمدرضا پهلوی ولیعهد ایران به قاهره رفت.

اشغال ایران و تصویب پیمان سه‌جانبه
دوره سیزدهم مجلس که افتتاح و شروع به کار آن پس از اشغال ایران توسط نیروهای متفقین در جنگ جهانی دوم انجام گرفت، با مشکلات بزرگی مواجه بود. برای اسفندیاری که سه دوره مجلس بی‌سروصدا و آرام ادوار گذشته را پشت‌سر گذاشته بود، اداره چنان مجلسی تندرو،‌ کاری دشوار بود. اسفندیاری در تصویب پیمان سه‌جانبه ایران و شوروی و انگلستان نقش بزرگی داشت و نمایندگان را به ضرورت تصویب آن متقاعد ساخت. تصویب این پیمان به ایران کمک کرد تا پس از پایان جنگ خود را جزو طرف پیروز جنگ قلمداد کرده و از استقلال و حاکمیت خود دفاع کند و بتواند قوای اشغالگر شوروی را به خروج از ایران وادار کند. به همین واسطه برای نخست‌وزیرانی چون فروغی و سهیلی وجود شخصی مانند اسفندیاری در رأس مجلس مغتنم بود. در آخرین جلسه مجلس سیزدهم که اسفندیاری به دلیل کهولت سن خانه‌نشین شده بود از طرف سهیلی رئیس دولت ماده واحده‌ای به مجلس پیشنهاد شد مبنی بر اینکه اسفندیاری ماهانه ده هزار ریال از خزانه دولت حقوق دریافت نماید. وفات او در پنجم اسفندماه ۱۳۲۳ در سن ۷۷سالگی اتفاق افتاد و در حرم عبدالعظیم شهر ری دفن شد. او بیش از نیم‌قرن در دوران سلطنت 6پادشاه، مصدر خدمات مهمی بود. حسن اسفندیاری در شمار دانشمندان عصر خود محسوب می‌شد و در لغت عرب ورزیده و ماهر بود، ‌به علوم اسلامی از قبیل تفسیر، فقه، حدیث و نیز به حکمت، ریاضی و نجوم آشنایی و در زبان فارسی اطلاعات فراوان داشت. میرزاحسن‌خان محتشم‌السلطنه را آخوند اعیان می‌گفتند، چون شخصی متدین بود و اعتقاد داشت راه‌حل همه مشکلات کشور از طریق اسلام است. چنانچه یک‌بار نوشت: «دوستی وطن و هموطنان از ایمان است.»

اسفندیاری برخلاف سایر رجال سیاسی ایران ثروتی نداشت و چندان ارثیه‌ای از خود باقی نگذاشت اما تألیفات متعددی داشت. ترجمه قواعدالاحکام فی مسائل‌الحلال و الحرام علامه حلی، ترجمه و تحشیه فصوص‌الحکم محی‌الدین ابن عربی، ترجمه شرایع محقق، اخلاق محتشمی و کشکول محتشمی از مهمترین آثار او بودند. همسر وی یکی از نواده‌های همشهری‌اش میرزاآقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین‌شاه بود. فرزندان او همه مدارج علمی و سیاسی را طی کردند؛ معروف‌ترین‌شان فتح‌الله نوری‌‌اسفندیاری، سال‌ها وزیر مختار ایران در واشنگتن بود، فرزند ارشدش میرزا مهدی‌خان نصیرالسلطنه در دوره چهارم نماینده بابل و مدتی هم استاندار کرمان بود و در سال 1313 درگذشت.

وزیری دیگر از خاندان اسفندیاری
برادرزاده میرزا حسن‌خان اسفندیاری، موسی‌خان موفق‌السلطنه که نام خانوادگی نوری‌اسفندیاری را برای خود برگزید، در سال ۱۲۷۴ به دنیا آمد. پدرش میرزاجعفرخان یمین‌الممالک و پدربزرگش میرزامحمدخان صدیق‌الملک هر دو از دیپلمات‌ها و دولت‌مردان دوره قاجار بودند و مادرش دختر میرزاعلی‌نقی‌خان حکیم‌الممالک پزشک مخصوص ناصرالدین‌شاه بود. او پس از تحصیل در مدارس دارالفنون و سن لویی تهران به اروپا رفت و در بلژیک، فرانسه و روسیه درس خواند. در بازگشت به ایران به استخدام مالیه درآمد و به ریاست ادارات خالصه‌جات (املاک دولتی) و گمرکات و ریاست مالیه اصفهان رسید. سپس در تفلیس رئیس صندوق تذکره قفقاز شد. موفق‌السلطنه در سال ۱۳۰۳  به وزارت امور خارجه منتقل و نایب سفارت ایران در رم و سپس برلین شد. پس از آن در دورانی که محمدعلی فروغی سفیر ایران در ترکیه بود، مستشار سفارت ایران در آنکارا بود و همراه با او در نشست جامعه ملل شرکت کرد.  نوری اسفندیاری در سال ۱۳۱۷ وزیر مختار ایران در عراق و دو سال بعد وزیر مختار ایران در آلمان شد. پس از آنکه ایران در پی حمله متفقین در شهریور ۱۳۲۰ ناچار به قطع رابطه با آلمان شد، به ایران بازگشت و به‌عنوان سفیر به بغداد فرستاده شد. در اسفند ۱۳۲۱ علی سهیلی او را در کابینه خود وزیر کشاورزی کرد اما پیش از معرفی به مجلس کنار رفت و به سفارت ایران در ترکیه منصوب شد. پس از بازگشت نوری‌اسفندیاری از ترکیه، قوام‌السلطنه در ترمیم کابینه خود در ۲۲ شهریور ۱۳۲۶ او را به‌عنوان وزیر امور خارجه به مجلس معرفی کرد. با سقوط دولت قوام در ۱۸ آذر آن سال از این سمت کنار رفت اما ابراهیم حکیمی نخست‌وزیر بعدی پس از مدتی او را به کار خود بازگرداند و در بیستم اسفند به‌عنوان وزیر امور خارجه به مجلس معرفی کرد. سال بعد در کابینه عبدالحسین هژیر نیز همین سمت را داشت و سپس به‌عنوان سفیر به هند و پس از آن به ایتالیا فرستاده شد. او در دوره‌های چهارم و پنجم مجلس سنا به‌عنوان سناتور مازندران عضویت داشت اما در دوره ششم انتخاب نشد. تنها فرزند او پسری به نام علی نوری‌اسفندیاری  بود که پس از پایان تحصیلات در آمریکا، وارد وزارت خارجه شد و مدتی سفیر ایران در آرژانتین و سفیر غیرمقیم (اکرودیته) در شیلی بود. موسى نورى‌اسفندیارى مردى تحصیل‌کرده و مبادى آداب بود  و غالب عمر ادارى خود را در مأموریت‌هاى خارجه طى کرد. وفات او در مهرماه ۱۳۵۰ در رم اتفاق افتاد. او طی وصیت‌نامه‌ای کلیه دارایى خود را براى احداث بیمارستان اختصاص داد.

با پیام رسون در کسب و کار خود بهترین باشید

کمی آن‌طرف‌تر از خلیج‌فارس و در آب‌های آزاد اقیانوس هند، دزدان دریایی سومالی یک جوان 20 ساله چابهاری را کشتند‌ و جنازه‌اش را هم به دریا انداختند.

ماهیگیران چابهاری، تنها صیادانی هستند که خانه را به مقصد آب‌های آزاد ترک می‌کنند تا بتوانند بعد از چند ماه زندگی روی دریا، با یخچال‌هایی پُر از ماهی به ایران بازگردند، ولی همواره شکار و منبع درآمدی قابل دسترس برای دزدان دریایی سومالی، که حالا مدیریت این کشور را برعهده دارند، محسوب می‌شوند.

در تازه‌ترین حمله دزدان دریایی به ماهیگیران ایرانی، «جمشید بردی»، صیاد 20 ساله چابهاری در وضعیت غافلگیرانه و از پشت‌ سر، با شلیک مستقیم کشته شده است.

دزدان دریایی در ادامه لنج صیادی «ناخدا رضوان» را هم به سرقت می‎برند. طبق اطلاعات به دست آمده، با دخالت به‌موقع گشت دریایی ارتش هندوستان، حدود 25 ملوان و همین‌طور شناور ایرانی از چنگال دزدان سومالیایی آزاد می‌شوند تا از رخداد تلخ دیگری جلوگیری کنند. لنج ناخدا رضوان هنوز به سواحل ایران نرسیده است و در راه بازگشت به چابهار قرار دارد.

رییس هیات‌مدیره «تعاونی صیادی چابهار» در گفت‌وگویی که با «اعتماد» داشت ضمن اعلام کشته شدن این ماهیگیرِ جوان، خبر داد که حدود
20 ملوانی که بیش از 9 ماه در زندان دولت سومالی حضور داشتند، با پرداخت مبلغ چند میلیاردی آزاد شده و در راه خانه هستند.

در ادامه این گزارش به آخرین خبرهای جدالِ پایان‌ناپذیر دزدان دریایی سومالی تا دندان مسلح و صیادان ایرانی خواهیم پرداخت.

دزدان دریایی عرصه را بر ما تنگ کرده‌اند
ناخدا «علیم افشار»، رییس هیات‌مدیره تعاونی صیادی چابهار با تشریح چگونگی کشته شدن یک ماهیگیر ایرانی در آب‌های آزاد توسط دزدان دریایی سومالی، به ‌خبرنگار «اعتماد» می‌گوید: «طبق اطلاعات به دست آمده، اوایل هفته گذشته بازهم دزدان دریایی سومالی به شناور ماهیگیران ایرانی حمله کردند. درحالی که آنها با هدف ربایش به لنج ماهیگیری نزدیک شده بودند، یکی از ماهیگیران جوان را با تیر مستقیم هدف قرار دادند و متاسفانه جنازه‌اش را به آب انداختند. آنها از این طریق می‌خواهند در بین ایرانی‌ها وحشت ایجاد کنند. درحالی که کشمکش بین لنج ماهیگیری و دزدان دریایی سومالی ادامه داشت، گشت نیروی دریایی هندوستان که با تماس رادیویی ناخدا رضوان از موضوع اطلاع پیدا کرده بود، بعد از گذشت چند ساعت، به صحنه آمدند. خوشبختانه در ادامه توانستند لنج و ملوانان ایرانی را از چنگال دزدان دریایی آزاد کنند.»

او با ابراز نگرانی از وضعیت به وجود آمده و خطراتی که ماهیگیران ایرانی را تهدید می‌کند، ادامه می‌دهد: «این روند حمله به شناورهای ایرانی نگران‌کننده است. باتوجه به اینکه تعدادی ماهیگیر ایرانی به‌تازگی از زندان سومالی آزاد شدند، اقدام به ربایش و حمله به لنج‌های ایرانی شرایط را برای صید دشوارتر می‌کند. گویا دولت سومالی می‌خواهد همواره در زندان خود چند ایرانی داشته باشد. تنها منبع درآمد اقشار زیادی از اهالی چابهار، شهرها و روستاهای اطراف، ماهیگیری در آب‌های آزاد است که حالا آن هم زیر چتر تهدید دزدان دریایی قرار دارد. اگر حمایت و رایزنی از سوی نهادهای بین‌المللی و داخلی انجام نشود، تنها منبع درآمدی ما از دست می‌رود.»

این فعال صنفی در پاسخ به این سوال که ماهیگیر ایرانی چگونه توسط دزدان دریایی کشته شده است، اضافه می‌کند: ««جمشید بردی»، جوان 20 ساله‌ای از روستای «پارگ» در اطراف شهر «کنارک» بود که برای کسب درآمد اندک به دریا زده بود. با این رخداد باید بگوییم که واقعا سرنوشت دردناکی داشت. او درحالی که پشت سکان هدایت لنج نشسته بود با تیراندازی غافلگیرکننده دزدانِ دریایی درجا کشته شد. در مصاحبه‌های پیشین هم گفته‌ام که شناورهای ما وارد آب‌های سومالی نمی‌شوند. در واقع این دزدان دریایی هستند که به ‌دنبال شناورهای ساده‌ و بدون تجهیزات ایرانی می‌آیند تا بتوانند به ‌راحتی آنها را تحت فشار قرار دهند.

طبق گزارشاتی که به دست ما رسیده است، لنج رضوان 300 تا 400 مایل از مرز آبی سومالی فاصله داشت ولی آنها با تجهیزات جنگی و قایق‌های تندرو ماهیگیران ما را محاصره کردند.»

از لنج‌ها برای حمله به توریست‌ها استفاده می‌کنند
افشار در همین مورد و با اشاره به اینکه دزدان دریایی از لنج‌های ساده ایرانی برای حمله به کشتی‌های تجاری و ثروتمند استفاده می‌کنند، اضافه می‌کند: «یکی از اهداف آنها برای ربایش لنج‌های ماهیگیران ایرانی، حمله به شناورهای تجاری دیگر کشورها است. دزدان دریایی با مخفی شدن داخل شناورهای ساده در دریا به ‌دنبال شناورهای ثروتمند تجاری و توریستی می‌روند و در پوشش ماهیگیری به آنها نزدیک و در ادامه حمله می‌کنند. این روند را تا جایی ادامه می‌دهند که سوخت شناور ما تمام شود. پس از آن لنج را در دریا رها می‌کنند. این موضوع به تازگی در دستور کارشان قرار گرفته است و در سال‌های گذشته وجود نداشت، چون شناورهای ما هیچ اسلحه یا وسیله دفاعی ندارند برای دزدان دریایی هدف راحتی محسوب می‌شود.

وضعیت به گونه‌ای است که نهادهای بالادستی مانند وزارت امور خارجه و مسوولان سپاه پاسداران باید برای تامین جان ماهیگیران ایرانی‌ وارد میدان شوند و با رایزنی‌هایی که انجام می‌شود باعث افزایش امنیت‌مان شوند.»

این فعال صنفی در همین مورد و با اشاره به وضعیت اقتصادی چابهار ادامه می‌دهد: «تنها سرمایه مردم این ناحیه، همین لنج‌های سنتی و قدیمی است که در واقع هزاران خانواده از همین راه، نان سفره خود را تامین می‌کنند، ولی با این وضعیت استرس ما افزایش پیدا کرده است زیرا آینده نامعلومی در انتظار داریم. به ‌دلیل صیدهای غیرمجاز و حتی مجاز، ذخایر آبی منطقه سال‌ها است که محدود شده است به همین دلیل راهی نداریم تا برای رسیدن به گله ماهی‌ها به سمت آب‌های آزاد و فرامنطقه‌ای حرکت کنیم.

شناور رضوان، در راه بازگشت است و اهالی محل هم خود را برای عزاداری آماده می‌کنند. آنها باید روی قبری فاتحه بخوانند که جنازه‌ای در آن نیست. فضای این روزهای ما همراه با ماتم و استرس است. ممکن است در سفر بعدی باز هم رفیقی را از دست بدهیم.»

48 میلیارد تومان برای آزادی لنج‌ها و ماهیگیران ایرانی
افشار در مورد آخرین وضعیت صیادانی که از ابتدای سال جاری در بند دزدان سومالی بودند، می‌گوید:
«2 لنج و حدود 36 ماهیگیر برای مدت 9 ماه در زندان دولت سومالی بودند. دزدان دریایی برای آزادی هر شناور به‌اضافه صیادانش، مبلغ 24 میلیارد تومان درخواست کرده‌ بودند. حدود 48 میلیارد تومان جمع کردیم و پول را به دزدان دریایی که حالا دولت این کشور را هم کنترل و مدیریت می‌کنند، پرداخت کردیم.

طبق آخرین خبری که به ما رسیده است دوستان ما یکی، دو روز قبل آزاد شدند و بعد از مشکلاتی که برای ورودشان از راه بندرعباس به وجود آمد، حالا در خاک ایران هستند و طی روزهای آینده به خانه خواهند رسید.»

ناخدا در همین مورد و با اشاره به چالش‌های ورود این صیادان ادامه می‌دهد: «چون صیادان ما تنها ماهیگیران ایرانی هستند که به آب‌های آزاد می‌زنند به ‌همین دلیل تا مشخصات و هویت‌شان احراز شود در بندرعباس حضور داشتند. آنها به دلیل اینکه لنج‌های‌شان در سومالی تخریب و از بین رفت، مجبور بودند از راه بندرعباس وارد ایران شوند. هنوز اطلاعات تکمیلی به دست ما نرسیده است.»

آشنایی با برخورد تاثیر گذار روی مشتری با پیام رسون